Nie jest to wina braku zainteresowania lub miłości ze strony rodziców, lecz wynik nie|wystarczającego zrozumienia tego, co jest dzieciom, potrzebne.
Większość matek rozmawia ze swoimi małymi dziećmi, niektóre rozmawiają bardzo często. Zastanówmy się jednak, jak one to robią. Niemowlę przeważnie leży płasko na plecach w łóżeczku albo jest trzymane bardzo blisko ciała osoby dorosłej, wtulone w ramiona doro-
słego, przytulone do jego piersi albo patrzące przez ramię, kiedy matka czeka, aż odejdą mu gazy. W tych pozycjach dziecko nie ma sposobno|ści zaobserwować dokładnie reakcji dorosłego na jego wyraz twarzy i ruchy rękami. Informacje, które otrzymuje, są z gatunku tych najbar|dziej ogólnikowych. Jest to reakcja przyjemny, ponieważ dziecko od|czuwa ciepło i wygodę, słyszy uspokajające słowa i czuje delikatne ruchy dotykające jego skóry. Doświadczenie, którego nabywa, nie jest przez to bardziej wartościowe.
Warunkiem nawiązania skutecznej wymiany informacji między dwiema osobami – a niemowlęta kilkumiesięczne potrafią być bardzo „kompetentnymi stworzeniami towarzyskimi”, jeżeli dana im będzie okazja – jest kontakt twarzą w twarz. Mimo wszystko, czy moglibyś|my rozmawiać z kimś w inny sposób? Jeżeli uważacie, że tak, spróbuj|cie prowadzić rozmowę z partnerem stojąc do siebie plecami lub bo|kiem, tak, że nie możecie otrzymać od niego żadnych wskazówek wzrokowych. Odczujecie, że jest to dziwny i nie przynoszący satysfakcji sposób prowadzenia rozmowy. Wasze dziecko czuje podobnie.
W mojej książce pt.: The Secret Language of Your Child opisuję warunki prowadzenia ożywionej rozmowy między matką a jej dziec|kiem. Dziecko powinno siedzieć prosto, podparte bezpiecznym siedze|niem, a jego ręce i nogi powinny mieć całkowitą swobodę poruszania się.
