Obok soli nieorganicznych składających się na najbardziej charakterystyczną właściwość wody morskiej, jej słoność, zawiera woda morska w roztworze większość pierwiastków występujących w przyrodzie, ale najczęściej w znikomo małych ilościach. Na przykład związki cennych metali ? złota, srebra ? występują w tak bardzo rozcieńczonym stanie, że mimo metod najnowszej techniki współczesnej nie opłaca się eksploatacja tych pierwiastków z morza. Są to mikroelementy albo mikroskładniki wody morskiej. Organizmy morskie potrafią koncentrować te śladowe elementy swym ciele i pod tym względem wykazują większą sprawność niż najlepsi chemicy; równocześnie odkażają z wielu trujących ciał środowisko morskie, czyniąc je bardziej nadającym się do życia. Oto kilka przykładów koncentracji pierwiastków przez organizmy morskie. Jod gromadzą w swych plechach wielkie glony brunatnice. Miedź związana z drobinami białka, jako tzw. herhocjanina błękitnej barwy w stanie natlenienia, w ciele mięczaków i skorupiaków spełnia podobną rolę co hemoglobina we krwi kręgowców, umożliwia wiązanie, przenoszenie i oddawanie tkankom tlenu koniecznego dla oddychania. Kobalt koncentrują homary i omułki, wanad ? osłonice. Do mikroelementów o zmiennych ilościach w zależności od rejonu, głębokości, sezonu, zaliczyć należy sole azotowe, fosforowe, tzw. biogeniczne albo pokarmowe, niezbędne do budowy białkowych składników protoplazmy, a także związki krzemu, dostarczające materiału do budowy domków okrzemek.
