Torf powstaje w wyniku obumarcia i częściowego rozkładu roślin w warunkach nadmiernej wilgotności i słabego dostępu powietrza. Rozróżnia się torfy wysokie i niskie. Torfy wysokie są kwaśne, zawierają dość dużo substancji organicznej i mają duże zdolności chłonne, natomiast torfy niskie są bogatsze w składniki pokarmowe, zwłaszcza w azot i wapń, a niekiedy i w fosfor. Są one zazwyczaj słabo kwaśne, a nawet mogą być alkaliczne; mają za to mniejsze zdolności chłonne. Do nawożenia gleby nadaje się tylko torf niski, zwany rolniczym, niekwaśny, rozłożony i bogaty w składniki mineralne, zwłaszcza w azot. Sprzedawany jest on luzem. Najlepiej stosować go jesienią w dawkach dość dużych. Działanie użyźniające torfu trwa 3 lata i więcej. Polega ono głównie na wniesieniu do gleby substancji organicznej i zwiększeniu jej zdolności chłonnych. Torf też jest doskonałym dodatkiem do kompostów przygotowywanych w ogródku. Do ściółkowania gleby i przykrywania na zimę niektórych upraw, np. tulipanów, najodpowiedniejszy jest torf wysoki, zwany ogrodniczym. Torf ten i ściółka torfowa sprzedawane są w belach i w workach foliowych. Będące w sprzedaży podłoża torfowe do upraw szklarniowych i w tunelach foliowych, produkowane są z torfu ogrodniczego z dodatkiem kredy lub nawozu wapniowego, w celu uzyskania odpowiedniego odczynu gleby dla określonej grupy uprawianych roślin. Dodawane są również wieloskładnikowe nawozy mineralne; takie mieszanki są w sprzedaży pod różnymi nazwami, nadawanymi im przez producentów.
