Wzrost zachorowan

Wiek XX cechuje wolny, ale stały, wzrost zachorowań i zgonów z powodu nowotworów. W większości krajów uprzemysłowionych jest on częściowo następstwem znacznego przedłużenia średniego okresu życia, jednak istotną rolę odgrywają zmiany zachodzące w naszym środowisku. Szacuje się, że czynniki środowiskowe mają decydujące znaczenie w powstawaniu ponad 80% nowotworów człowieka. Ich znaczenie w zachorowalności na nowotwory potwierdzają wyraźne różnice w częstości określonych typów nowotworów w różnych obszarach geograficznych świata. Nowotwór może rozwijać się w każdym wieku, jednakże zagrożenie wzrasta w miarę starzenia się. Ponad 80% nowotworów pojawia się powyżej 55 roku życia, a szczyt umieralności przypada na 6 i 7 dekadę. Wyjątek stanowi okres pierwszych 5 lat życia, w którym zachorowalność na białaczki i nowotwory ośrodkowego układu nerwowego jest wyższa od zachorowalności w dwóch następnych pięcioleciach. Wobec istniejącej zależności pomiędzy częstością występowania nowotworów a postępem wieku średnia zachorowalność w różnych krajach zależy od struktury wieku ludności. Średnia zachorowalność na nowotwory jest podobna u obu płci, jednak w zależności od wieku kształtuje się ona odmiennie. Do 10 roku życia zachorowalność jest wyższa u chłopców. Pomiędzy 20 a 60 rokiem zachorowalność kobiet przewyższa stwierdzaną u mężczyzn. Szczególnie pomiędzy 35 a 50 rokiem życia kobiety są obciążone wysoką częstością raka sutka i szyjki macicy, powyżej 60 roku życia częściej chorują na nowotwory mężczyźni. Pomijając nowotwory narządów rodnych i raka sutka, na wszystkie inne mężczyźni chorują częściej. Stosunek liczbowy mężczyzn do kobiet wynosi w rakach płuc jak 4:1, krtani 9:1, układu moczowego 3:1, jamy ustnej i gardła 3:1, żołądka 2:1, prostnicy 3:2.