Woda morska jest roztworem soli (przeciętnie 35 g na 1000 g wody), w którym czysta woda, na otwartych przestrzeniach oceanicznych, stanowi 96,5%. Charakterystyczne anomalie fizycznych właściwości wody w stosunku do innych ciał występują także i w wodzie morskiej. Fizyko-chemicy tłumaczą je asymetryczną budową drobiny wody, w której dwa dodatnio naładowane atomy wodoru, w stosunku do atomu tlenu o podwójnym ładunku, tworzą nie półpełny kąt 180°, lecz mniejszy 106°. W związku z tym cząsteczka H2O jest niezwykle silnym elektrycznym dwubiegunem (dipolem). Taki stan powoduje międzydrobinowe wiązanie, sprzyjające łatwemu tworzeniu skupień cząsteczek. Potrzebne są znaczne ilości ciepła do wzmożenia ruchu drobin wody, ich uaktywnienia. Podstawowe fizyczne właściwości wody, jak ciepło właściwe, ciepło topnienia, ciepło parowania, punkt zamarzania i in., stają się w związku z tym anormalnie wysokie; taki stan wpływa korzystnie na warunki życia organizmów wodnych, a także na życie i gospodarkę człowieka na globie. Woda jest płynem jakby specjalnie przystosowanym dla życia. Szczególne właściwości wody tworzą z niej środowisko nadające się do najrozmaitszych reakcji cieplnych, przebiegających w ekologicznych, stosunkowo wąskich granicach życia. Ciepło właściwe wody odpowiada 1,0, tzn. że l cal potrzebna jest do podniesienia temperatury l g wody o 1°C. Taka wartość czyni z wody ciało fizyczne, płyn o niezwykle wysokiej pojemności cieplnej, mogący gromadzić olbrzymie ilości energii i dalej z prądami ją roznosić.
