Obok rozpuszczonych w środowisku morskim soli nieorganicznych, decydujących o tak ważnej właściwości jak zasolenie, oraz śladowych substancji, woda morska zawiera również rozpuszczone gazy o zasadniczym znaczeniu dla życia: O2, CO3 i H2S. Azot w wodzie morskiej rozpuszcza się w proporcji nieco niższej niż w powietrzu i w stanie wolnym nie odgrywa w życiu organizmów morskich większej roli. Stosunek N do O w powietrzu wynosi 78:21, zaś w normalnej wodzie morskiej (35°/00), w temperaturze 10° stosunek ten wynosi 63:34; jest więc korzystniejszy dla tlenu w wodzie morskiej niż w atmosferze (34:21). Potrzebny do oddychania prawie wszystkim organizmom tlen pochodzi z przenikającej do morza atmosfery, a także jest wynikiem fotosyntetycznej działalności roślin. W wodach górnych, prześwietlonych, jest go w zasadzie dostateczna ilość. Podczas intensywnego nasłonecznienia i spokojnej powierzchni może wysycać wodę nawet do tego stopnia, że w postaci pęcherzyków wydostaje się na zewnątrz. Wraz ze wzrostem temperatury i słoności rozpuszczalność tlenu słabnie, przy 0°C woda morska rozpuszcza tlenu 8,04 cm3 /l, przy 30°C tylko 4,5 cm3/! woda słodka absorbuje więcej tlenu niż morska, przy 0°C ? 10,29 cm3. Wyższa rozpuszczalność tlenu w chłodnej wodzie morskiej ułatwia zwierzętom oddychanie, uaktywnia ich życie.
