Karanie dziecka

Aby opanować skutecznie umiejętność posługiwania się językiem, dziecko powinno spędzić dużo czasu z osobą dorosłą na kontaktachmywanych przez dziecko, które nadal zachowuje się w niewłaściwy sposób. Możesz zaobserwować, że nie ma żadnych nagród, że dziecko jest krytykowane i karane, lecz tego rodzaju zwrócenie uwagi, samo w sobie, może działać jako silne wzmocnienie na niektóre dzieci. Dziec|ko spragnione zwrócenia na siebie uwagi woli, gdy na nie krzyczą niż gdy je ignorują lepiej odczuwać ból klapsa niż widzieć, że nie jest się w centrum zainteresowania dorosłych.

Jeżeli kary same w sobie służą nagradzaniu zachowania się, zwięk|szenie kary spowoduje jedynie zwiększenie tempa występowania niepo|żądanego zachowania. Aby ukrócić je, należy usunąć nagrody. Metoda „czas na przerwę” działa dokładnie w ten sposób, że jest to kara, która polega na odebraniu dziecku wzmocnienia, które następowało po okre|ślonym sposobie zachowania się. Aby zainicjować „czas na przerwę”, potrzebny jest wolny pokój, nie kredens ani poddasze lub inne miejsce wywołujące strach u dziecka po prostu zwyczajny pokój bez żadnych zabawek, książek, łamigłówek lub gier. Kiedy dziecko będzie nieposłu|szne, po udzieleniu mu wyraźnego ostrzeżenia, o którym pisałem wcześ-niej, zaprowadźcie dziecko do pokoju „przerwy”, bez dalszych uwag i komentarzy. Nie mówcie nic w celu wyjaśnienia lub potępienia i za|chowujecie się jak najbardziej neutralnie. Dziecko może obserwować i czekać na jakąś oznakę, że jego złe zachowanie dotknęło was w jakiś sposób. „Czas na przerwę” nie powinien trwać dłużej niż pięć do sześciu minut. Zazwyczaj trzy do czterech minut wystarczy. Zachowa|nie, które chcecie zmienić, może nie ulec gwałtownej poprawie tuż po wprowadzeniu „czasu na przerwę”, lecz w szybkim czasie powinno nastąpić zmniejszenie częstości jego występowania, pod warunkiem, że po każdym tego rodzaju incydencie będzie następowała „przerwa” w pokoju wówczas niepożądane zachowanie się powinno po pewnym czasie całkowicie zniknąć.